Afscheid van India

11 augustus 2018

Een reis door India. Het was me een maand. Een maand vol ongelofelijke frustraties en ongelofelijke liefde. Ik heb mensen ontmoet, waarvan ik zeker weet dat ik ze nogmaals zal ontmoeten en ik heb mensen ontmoet waarvoor ik flink wat geld zou betalen om ze nooit meer te hoeven ontmoeten. Een lijstje van de mensen die ik nooit meer hoop te ontmoeten:

De dronken man die naast me zat in mijn laatste busreis en maar bleef vragen om mijn nummer tot hij weggestuurd werd door de buschauffeur.
De man in Delhi die naast me kwam lopen en me niet meer met rust liet tot ik een cafe in liep en hij achter me aan kwam en weggestuurd werd door de cafe eigenaar.
De taxi chauffeur in McLeod Ganj die midden in het bos om 12:00 snachts de motor uit deed en mij bedeelde meer te betalen.
De man die de bergpaarden sloeg, omdat ze niet meer verder wilde lopen.
De man die mij drugs probeerde te verkopen, omdat ik uit een “drugsland” kom en mijn arm vastpakte toe in weg liep.

Grappig ... het zijn allemaal mannen. Ik probeer te graven, maar ik heb geen “slecht / in deze mate vervelende vrouwen ontmoet” 

Nu een lijstje van de mensen die ik hopelijk nogmaals zou zien:

Anurupa, mijn fantastische stagebegeleidster waar van ik niet alleen heel veel geleerd heb over poppenspel, maar ook over het land. In de toekomst kom ik terug en ga ik langer bij haar lopen. Ze ziet een samenwerking zowel als maker als als speler zitten en ik natuurlijk ook!
Dyviamaan, een Indiër die in Amerika sound design studeert en mee deed aan de workshop. Ik was zijn dramaturg en hij mijn muzikant. Een van de leukste samenwerkingen in tijden. Hij was mega experimenteel met instrumenten en we begrepen elkaar volkomen. Misschien een leuke samenwerking voor in de toekomst.
Mohit en zijn vader Prem, mijn yoga family. Door een stage vrije midweek had ik tijd om wat te leren over yoga. Mijn reis staat in het teken van beweging, dus in het land van yoga kon yoga er niet bij inschieten. Mohit en Prem hebben speciaal voor mij en Kristina, naar onze wensen, een 5 daagde yoga cursus in elkaar gezet. Door de privé lessen hebben we in een mega korte tijd, onwijs veel geleerd en ze deden alles met een ongelofelijke glimlach. 
Kristina, mijn Zweedse reis maatje waarmee ik mijn yoga en Dalai Lama dagen heb doorgebracht. Ze was totaal niet kunstzinnig, maar op gebied van reizen hebben we elkaar helemaal gevonden. Hoe om te gaan met de Indiase koopmannen en oplichterijen. 
Nick, mijn Amerikaanse vriend die ik op mijn eerste dag in India heb ontmoet. Ik was zo overwhelmd dat ik de straat eigenlijk niet eens op durfde, maar hij sleepte me mee en liet me de lol van de chaos inzien. 

Al met al een ongelofelijke maand. Bizar hoe ik hoopte een brug te kunnen slaan tussen Martial arts en bewegingstheater en erachter kwam dat deze poppentheater groep Indian Martial arts inzet om zichzelf te trainen. Ik voelde dat er iets te vinden was tussen bewegingsleer in Azië en bewegings acteren. In the end komt het allemaal neer op wat jij met jou lichaam kan doen. Wat heb ik een geluk dat ik naast Kung Fu ook Kalari en yoga heb mogen proeven 

Ik zit in het vliegtuig nu. En again word ik emotioneel van het idee dat ik weer een boekdeel gesloten heb. Ook het idee dat de vrienden die ik gemaakt heb in China op mij staan te wachten als ik aankom. Het is zo gek rondreizen. Je leert zo veel en hoe cliché ook, je leert zo veel over jezelf. Als je alleen reist zijn alle beslissingen die je maakt van jou. Je doet alleen dat wat jij echt wil doen, zonder invloed van anderen. Maar afscheid is niet mijn sterkste punt. Het liefst haal ik iedereen die me lief is geworden mee naar Utrecht en ook de cultuur. Straatje Kung Fu tempel China, straatje chaotische poppen fantasie India. Lijkt me wel wat.