Frustratie hoort erbij

Zoals ik had verwacht leerde ik in een hoog tempel nieuwe dingen. Maar hoe meer vormen je leert hoe moeilijker deze worden. Ik ben nu bezig met mijn derde Shaolin vorm en de kicks en jumps in deze vorm zijn van een hoog level. Ik merk dat mijn Kung Fu basics nog niet goed genoeg zijn om dit echt goed uit te voeren. Ook ben ik nog niet flexibel genoeg om de kicks naar de standaard in mijn hoofd uit te voeren. Gepaard hierbij gaat dat mijn vrienden in de tempel heel erg goed zijn en als ze mij laten zien hoe het hoort met gemak frustreerde het mij. Ik merk dat ik mijzelf continu aan het vergelijken ben met iedereen om mij heen. Ik ben niet zo lenig als haar niet zo snel als hun en niet zo sterk als hem. Ik haal mijzelf naar beneden en zie hierdoor niet meer wat ik wel kan. Ik zie mijn eigen krachten niet meer door mijn frustratie en mijn frustratie maakt mij emotioneel en onzeker en mijn onzekerheid maakt mij blind voor wat ik wel kan en doordat ik dit door heb word ik weer gefrustreerd. Een neerwaardse circulerende spiraal. Ik heb nog steeds onwijs veel plezier in wat ik doe hier, gelukkig, maar ik ben verbaast over mijn frustratie. Ik ben bang dat ik dit ook mee ga maken op de mime aankomend jaar. Ik ben bang dat ik mijzelf onnodig ga vergelijken met de rest en door de frustratie die dat opleverde minder ga presteren. Ik hoop dat ik aan mijzelf kan werken in mijn resterende weken hier, zodat ik kan voorkomen dat dit mij in de weg gaat zitten op de mime. Nooit gedacht dat ik zoveel over mijzelf zou leren in mijn Kung Fu droom.