Poppen

Wat een land. Of nou ja, wat een stad! Het stinkt er, er reiden zoveel auto’s en riksja’s en motoren door elkaar en iedereen tuuuuuuuterd de heeeeeeele tijd, je word omsingeld door Indiërs die iets aan je willen verkopen of gewoon geld willen hebben, graatmageren families slapend op straat, 42 graden, eten wat heerlijk smaakt maar waar je onwijs ziek van word, overal kleur en extreme overweldiging. Na mijn maandje zen in de tempel is dit het absolute uiterste. Ik moest wennen, het koste mij 4 dagen, maar ik heb mijn weg gevonden. Ik heb veel bijzondere locals ontmoet met de mooiste verhalen over de bruisende hippie tijden van Delhi. 

Ik liep over straat en er kwam een man naar mij toe. Ik verwachtte weer iemand die iets van mij wilde of iets wilde verkopen en dat was ook zo. Ik zij nee en liep door. Toen ik omkeek zag ik dat hij een pop vast had. Een traditionele Indiase poppentheater pop. Ik liep naar hem toe en vroeg hem of hij het ook kon bespelen. Hij vertelde mij dat hij 7e generatie poppenspeler is en door Europa heeft gereisd om op verschillende festivallen te spelen. Hij nodigde mij uit om een pop met hem te maken en zijn shows aan mij te laten zien. Een dag later ging ik met hem mee. Hij woont in een kunstenaars community in Delhi. Ik liep er en vond het een beetje op een zigeuner circus lijken. Overal was het kleurrijk en waren kinderen en mensen aan het koken, wassen en kunst aan het maken. Hij heeft me geleerd hoe je een traditionele Indiase pop in elkaar kan zetten en heeft wat voorgespeeld. Ik ben verbaasd dat ik deze man ben tegengekomen, omdat mijn doel om naar India te gaan poppentheater is. Ik ben benieuwd wat Anurupa”s invalshoek is in vergelijking met deze eeuwenoude traditionele vorm.